CAPÍTULO 5: A PIQUES DE LEVAR A CABO A REACCIÓN

A idea era sintetizar o biodiesel onte martes 16 de maio...pero as circunstancias non foron moi favorables e decidimos non precipitarnos.

Aproveitamos o tempo para deixar máis claro o que iamos facer ese día y elixir diferentes condicións de reacción para ver se podemos extraer conclusións interesantes modificando diferentes parámetros.

Espero que o grupo agora saiba que:

1-A reacción clave é unha transesterificación. Imos cambiar o alcohol do ester no noso aceite. Orixinalmente ese alcohol era a glicerina e nós agora intentaremos substituíla por metanol. Os alcois condensan cos ácidos e forman ésteres. O noso éster con metanol será o PRODUTO ESTRELA: o biodiesel. 

2. Esa reacción non é tan doada como parece. Vese moi influída pola presencia de auga. Intentaremos que nos haxa a máis mínima.

3. A reacción é realmente un equilibrio químico que intentaremos desprazar ata o produto que nos interesa empregando un exceso de metanol.

4. O hidróxido sódico engadido realmente vai actuar como un INICIADOR xa que nos axudará a formar co metanol unha base chamada METÓXIDO SÓDICO que será o encargado de atacar ao carbono do éster do aceite e liberalo da glicerina. Unha vez que empece co primeiro despois xa prosegue a reacción en cadea co resto do metanol.

5. Algo supercurioso desta reacción é que ten lugar entre substancias que non se mesturan ben, por iso so transcorre na parte onde contactan (a chamada interfase). Por iso é moi importante axitar ben o medio de reacción.

6. Algo tamén moi curioso é que os produtos da reacción non se mesturan entre si. A glicerina vai caendo por ser máis densa na parte inferior. Ao eliminarse do medio de reacción por si soa o equilibrio tamén se despraza á dereita e forma máis biodiesel, o cal sempre se agradece.

Visto todo isto, o único que nos quedaba era deixar preparado todo o material e ir introducindo xa a cantidade de aceite que íamos empregar nas diferentes probas. Visto que non temos moita cantidade démoslle unha volta ao asunto.

En vez que coller un determinado volume (como sería lóxico ao ser o aceite un líquido) decidimos PESAR unha determinada cantidade DIRECTAMENTE  no matraz Erlenmeyer que imos empregar para a reacción.

Desta maneira non perderíamos aceite pola paredes da probeta sino que iría directo ao matraz.

A densidade que xa medíramos no seu día permitiríanos converter esa masa en volume.

Roi tiña un aceite de densidade 0,90 g/mL; Sandra 0,88 g/mL; Helena 0,94 g/mL; Cloe 0,91 g/mL; Pedro 0,90 g/mL e Oscar 0,91 g/mL.

Pois iso fixeron os rapaces e rapazas. Aquí vemos a Oscar co seu aceite

So nos quedaba asignar as diferentes probas. Ao final decidimos a seguinte estratexia:

1. Roi fará a súa proba cun exceso 1:5 de MeOH, a temperatura ambiente e axitando magneticamente.

2.     Oscar repetirá esas condicións pero elevará a temperatura a 50ºC.

3.      Pedro reproducirá as condicións de Roi excepto a axitación. Na súa proba non se axitará nada.

4.      Helena reproducirá as de Oscar PERO sen axitar NADA.

5.    Sandra fará a súa proba cun exceso de metanol 1:5 e a temperatura ambiente PERO AXITANDO DE VEZ EN CANDO DE XEITO MANUAL.

6.     E por último Cloe reproducirá as mesmas condicións de Sandra pero traballando con moito máis exceso de metanol (1:10).

O que si imos aproveitar é a preparar o metóxido sódico en só 4 Erlemeyers pequenos porque Roi e Cloe case teñen a mesma acidez nos seus aceites e o mesmo lle pasa a Helena e Sandra. Así optimizamos recursos ;-).

Pero iso será outra historia, espero que a semana que ven.