¡¡¡Mi madriña que pelos!!!

Que tire a primeira pedra o que nunca lle pasou que lavando ese pelazo para poñerse guapo...

acabou co pelo acartonado e teso como un pao

Ao mellor o que non sabías é que a auga que usas para estes menesteres pode ser o punto clave para conseguir un traballo perfecto.

Seguramente algunha vez oíches a expresión este auga é moi dura e aínda que a túa cabeciña dixo: "¿dura? se é líquida, como vai a ser dura..." e logo de 3 segundos pasaches páxina e aí o deixaches correr...pois moi mal. Xa sabes que cando te asaltan estas dúbidas o que tes que facer é saciar esa curiosidade.

Se o fixeras, algúns falaríanche desa cal que se acumula nas tuberías e que non é moi amiga dos lavavaixelas. Outros falaríanche diso que comentamos do pelo, que lle fai gastar un lote de champú para conseguir o mesmo efecto.

Pero se acudises a un químico comentaríache que os xabóns son unhas sales iónicas de ácidos graxos, pero os ións preferentes son os alcalinos, o sodio e o potasio xeralmente.

Pero cando eses ións son substituídos polos do grupo II (alcalinotérreos), principalmente calcio e magnesio, eses xabóns precipitan e tardan moito en dar escuma ao mesturarse coa auga.

Este fenómeno pon de manifesto un tipo de auga coa que resulta complicado formar xabóns, polo que tradicionalmente se lle chama dura.

Químicamente o parámetro da dureza reférese á concentración que ten unha auga en ións calcio e magnesio esencialmente. 

Para saber cómo é en canto a dureza a auga da traída de Mugardos empregamos un kit da casa Hanna que expresaba a dureza en mg/L de carbonato de calcio.

O proceso químico é relativamente sinxelo:

-Lévase o pH da mostra a unha zona bastante básica. Sobre 10 está ben. Desa xeito asegurámonos que todo o bicarbonato está en forma de carbonato. Neste senso un tampón amoníaco/amonio é o máis empregado. No noso kit, 5 gotas son suficientes.

-Engádese 1 gota dunha solución de calmagita. Este composto orgánico é a clave do proceso porque actúa de indicador. Cando xa non haxa máis ións calcio ou magnesio no medio reaccionará co reactivo quelante e cambiará drásticamente a cor do medio de vermello a azul.

-E por suposto o reactivo clave: o ácido etilén diamino tetraacético (EDTA). Un composto que cando atopa ións magnesio ou calcio no medio forma con eles un complexo vermello.

Pois así foi como saiu a cousa:

O primeiro que fixemos este martes 25 de febreiro foi medir o volume de mostra. Como non tiñamos nin idea da cantidade que iamos atopar pois empezamos por 5 mL. Logo de botarlle 5 gotiñas de tampón de pH e 1 de indicador deixamos preparada a mostra para a complexometría:

 

Enrasamos a xeringa co AEDT e empezamos a engadir

Ata que observamos un cambio de cor a azul e paramos

Neste caso gastamos 1 mL de AEDT e segundo as indicacións do kit había que multiplicar este resultado por 30 para obter a cantidade de carbonato de calcio en mg/L ou sexa: 30 mg/L.

Pero como este valor é moi pequeno decidimos aumentar a escala para cometer menos erro.

Fixemos unha segunda proba con 10 veces máis de mostra (50mL).

E obtivemos prácticamente o mesmo resultado: 1,1 mL de gasto, que multiplicado por 30 neste caso ofrece un resultado final de 33 mg/L.

Parece que todo resulta segundo o esperado: a auga de Mugardos é moi blanda, xa que o seu valor está comprendido entre 0 e 70.

Así que xa sabes, se non quedas cun peitado espectacular non lle botes a culpa á auga ;-)