Levamos un tempo algo desnortados e non hai mellor maneira de atopar ese norte que veña Olga e nos de un par de ideas para ver por onde tirar....
Para completar a escena non fixeron falta moitos máis actores e actrices que os rapaces de e rapazas de 1ºESO. Non fixo falta tampouco técnico de iluminación...tiñamos toda a luz que precisábamos nun radiante día azul...
Luz que fixo que a alumnado participante se decatara de 2 cousas:
1. Que no instituto tiñamos un reloxo de sol (...en serio? )
2. Que esa luz e algunhas sombras asociadas nese dispositivo podía evitar que nos suicidáramos se nos fallaba o móbil que sempre miramos para ver a hora (...como?...o móvil non é un dispositivo para chamar por teléfono?...xa non entendo nada)
De todo isto claro, tomaron boa nota...
Agora a ver se non perden o papeliño no que apuntaron todo ;-)
Non me digades que non é unha preciosidade de reloxo!
O segundo acto transcorreu intramuros...o poder de facer desaparecer o sol Olga aínda non o ten...aínda que todo se andará...
E alá se foi con toda a tropa á aula, e axudándose da rede, aclaroulles por fin onde andaba ese norte que parece que agora nin as agullas magnéticas marcan...
A experiencia foi estupenda e seguro que algo quedou...aínda que sexa un pouso que non se manifeste inmediatamente...acabará por facelo algún día en forma de agradecemento por estas horas perdidas (...ou gañadas) por xente coma Olga Recio, coas que se demostra que desinteresado non é sinónimo de falta de interese...
Por certo ao mellor estábamos equivocados buscando o norte nas estrelas...e habería que buscalo aquí abaixo.
Grazas a todos, alumnos e profes por seguir confiando na ciencia para ver as cousas doutro xeito.
No hay comentarios:
Publicar un comentario