A verdade é que a primeira toma de contacto co kit de determinación de osíxeno deixounos algo "moscas" porque levaba moito tempo apalancado no laboratorio e os produtos que contiña podían estar xa sen as propiedades inalteradas. Xa sabedes que case todo ten caducidade...e en química máis.
Tiñamos que saciar esa curiosidade e este martes puxémonos mans á obra de novo.
Como algún dos nosos valentes voluntarios non estivera o día da estrea, isto serviu para algúns como reforzo de técnicas e coñecementos e para outros como bautismo na senda da análise química.
Temos que dicir que desta volta todo saíu perfecto. As cores da distintas etapas do proceso quedaron patentes e confirman que o kit funciona e está listo para posteriores usos.
Despois de coller os 67 mL de mostra no frasco pertinente, asegurándose de que non quedaran burbullas dentro, a introdución de 5 pingas de sulfato de manganeso (II) e outras tantas dunha mestura de hidróxido de potasio, ioduro de potasio e azida de sodio, consegue transforman oxidar o manganeso e reducir o osíxeno disolto tal que formen entre eles un raro composto de óxido-hidróxido de manganeso (IV) de aspecto grumoso e cor café que precipita no fondo do frasco de mostra
.jpg)
No paso seguinte a adición de 10 gotiñas de ácido sulfúrico provoca outro proceso REDOX no cal o manganeso volvas ao estado de oxidación +2.
pero desta volta interésanos máis quen se vai a oxidar a cambio, porque será este o composto ao que lle imos seguir a pista...é o iodo do ioduro de potasio que se vai transformar en iodo.
Visualmente o que vemos e que todo o medio se torna nunha fermosa cor amarronada brillante (debido ao iodo) e o precipitado desaparece ao reaccionar o manganeso que o conforma.
O osíxeno presente na auga reaccionou CUANTITATIVAMENTE co manganeso engadido, e quedou fixado en forma de óxido-hidróxido de manganeso. Pero este participou na transformación CUANTITATIVA de ioduro en iodo, co cal EN RESUMIDAS CONTAS, a cantidade de iodo aparecido está directamente relacionada coa cantidade de osíxeno presente da mostra.
Tratarase pois determinar que cantidade de iodo hai nesa mostra, e para iso poñemos en práctica unha técnica moi importante e recorrente en química: a VALORACIÓN. Neste caso, valoración redox, que simplemente consiste en tratar un reactivo con outro en presenza dunha sustancia que cambie de cor cando se acabe a reacción entre elas.
Para o iodo este kit trae un composto como o tiosulfato de sodio. Como indicador introduce unha disolución de amidón.
Para que os resultados sexan cuantitativos precisamos coller 5mL da mostra (ou 10mL se sospeitamos que hai pouco osíxeno) e introducilos nun recipiente que trae o kit:
A introdución dunha soa gotiña de disolución de amidón fai virar a cor a un azul intenso
Entramos na recta final da análise collendo cunha xiringa moi precisa a disolución de tiosulfato de sodio.
Engadimos este reactivo pouco a pouco e podemos comprobar que a cor azul intensa vai desaparecendo pouco a pouco.
Preto do final a introdución dunha soa gota fai desaparecer bruscamente a cor e volvendo o medio transparente.
Ese é o sinal: a reacción rematou.
O bo do kit e das cantidades que nos mandaron engadir é que agora só temos que ver os mL gastados de tiosulfato e multiplicar o valor por 10. O resultado obtido é o valor de concentración de osíxeno na auga de mostra expresado en mg/L.
No noso caso deunos tempo a facer 2 análises, unha da auga da billa de Mugardos e outra da auga da choiva que estaba a caer.
Obtivemos uns 6mg/L na auga de traída e uns 10mg/L na de choiva, algo totalmente coherente e acorde cos valores esperados.
Parabéns ao grupo de traballo que xa domina a técnica e resolve análises en menos de 5 minutos.
No hay comentarios:
Publicar un comentario